| |
Η ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ ΚΑΙ ΩΣ
ΤΕΤΟΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ
Ακούμε συνεχώς για ένα δίκαιο, σταθερό απλό φορολογικό σύστημα. Όλοι συμφωνούμε με την γενικόλογη αυτή αναφορά. Επισυνάπτω μια θέση του φορέα μας του 2004.΄΄Βασική θέση της Διοίκησης του Παραρτήματος Θεσσαλίας του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (Ο.Ε.Ε.) σε ότι αφορά τη φορολογική νομοθεσία είναι η ψήφιση ενός απλού, σύγχρονου, δίκαιου φορολογικού συστήματος με μακροχρόνια προοπτική που θα κατανέμει δίκαια τα βάρη σε όλες τις κοινωνικές ομάδες. Η ανάγκη για την αναμόρφωση του φορολογικού μας συστήματος, πηγάζει από το γεγονός ότι το ισχύον φορολογικό σύστημα έχει γίνει πολύπλοκο, με μεγάλο κόστος διαχείρισης, είναι άδικο στην κατανομή των φορολογικών βαρών, δημοσιονομικά αναποτελεσματικό, αδυνατεί να εξαλείψει το έλλειμμα και να μειώσει δραστικά το χρέος του Ελληνικού Κράτους, νοσεί από εκτεταμένη φοροδιαφυγή και γενικά δεν ανταποκρίνεται στις σημερινές και μελλοντικές ανάγκες της Οικονομίας’’ Τι έχει αλλάξει από τότε; Πάρα πολλά. Η χώρα έχει ένα τεράστιο χρέος έχει μπει σε επιτροπεία και έχει χάσει ένα σημαντικό μέρος του ΑΕΠ. Έχει μεγάλο ποσοστό ανεργίας (μειούμενο ευτυχώς) και τεράστιο αριθμό συνταξιούχων αποτέλεσμα της παλαιοκομματικής λειτουργίας του πολιτικού συστήματος και της συντεχνιακής αντίληψης που διακατέχει ακόμη πολλούς κλάδους εργαζομένων.
Σκεφθείτε λοιπόν τι προβληματισμούς πρέπει να έχει υπόψη του ο σχεδιαστής ενός συστήματος φορολογίας που πρέπει να είναι το Υπουργείο Οικονομικών με φορέα υλοποίησης την ΑΑΔΕ;
Η κατανομή των φόρων δεν είναι μόνο το ζητούμενο, αλλά συνδέεται έντονα με τις ιδεολογικές μας απόψεις και κοσμοθεωρίες.
Ένα σταθερό φορολογικό σύστημα δεν πιστεύω ότι είναι και εφικτό, γιατί η φορολογία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της οικονομίας και η οικονομία είναι δυναμική, ευμετάβλητη και εξελίσσεται. Επιπλέον η οικονομία είναι παγκοσμιοποιημένη, τα κράτη ανταγωνίζονται μεταξύ τους και στα επίπεδα φορολογίας , ακόμα και μέσα στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δείτε τι γίνεται με την Βουλγαρία και την Κύπρο. Πόσες ελληνικές επιχειρήσεις έχουν έδρα τους αυτές τι δύο χώρες για φορολογικούς λόγους και όχι γιατί η πραγματική παραγωγική διαδικασία γίνεται σε αυτές τις χώρες.
Ας πούμε ότι είμαστε η κυβέρνηση και θέλουμε ένα σύστημα φορολογίας.
Ποιο θα είναι αυτό; Η φορολογία στο σύνολο της είναι ένα πάζλ.Έχουμε άμεση και έμμεση φορολογία. Έχουμε φορολογία του φυσικών και νομικών προσώπων.
Έχουμε φόρο είτε προστιθέμενης αξίας, είτε κατανάλωσης, είτε πολυτελείας, είτε επί των συναλλαγών γενικότερα.
Στην άμεση φορολογία έχουμε φορολογία εισοδήματος και φορολογία κεφαλαίου.
Θέλουμε να φορολογούμε σε επίπεδο προσώπου όλα τα εισοδήματα ή πρέπει κάποια εισοδήματα να φορολογούνται στην πηγή; Και εάν ναι, ποια θα είναι αυτά;
Ο φόρος να προορίζεται για την κεντρική κυβέρνηση, ή για την τοπική αυτοδιοίκηση;
Όταν η πηγή του εισοδήματος και ο δικαιούχος βρίσκονται σε άλλη χώρα η το αντίθετο δυσκολεύουν περισσότερο τα πράγματα.
Στα νομικά πρόσωπα με την αλληλεξάρτηση που έχουν μεταξύ τους και σε συνδυασμό με την παγκοσμιοποιημένη οικονομία, μια ρύθμιση που μοιάζει δίκαιη και αποτελεσματική, μπορεί να οδηγήσει σε φυγή κεφαλαίων από τη χώρα ή μη άφιξη τέτοιων, με αποτέλεσμα τον μηδενισμό της αποτελεσματικότητας του φόρου.
Τελικά, βεβαίως πρέπει να έχει αναπτυξιακές στοχεύσεις, πρέπει να λαμβάνει υπόψη της κοινωνικά κριτήρια, πρέπει να την απασχολεί η εργασία.
Για να σχεδιαστεί το όποιο σύστημα φορολογίας πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα τι κράτος πρέπει να εξυπηρετούν τα έσοδα, ποιος είναι ο στόχος των εσόδων και στη συνέχεια ποια ποσά να προέλθουν από την άμεση και ποια από την έμμεση φορολογία;
Ποια ποσά πρέπει να προέλθουν από τη φορολογία εισοδήματος και ποια από τη φορολογία κεφαλαίου;
Στην έμμεση φορολογία, ποια ποσά από ΦΠΑ και ποια από φόρους κατανάλωσης;
Πως θα γίνει η κατανομή των φόρων ανάμεσα στον πληθυσμό; Ποιοι θα είναι οι συντελεστές; Θα υπάρχουν εξαιρέσεις; Μέχρι ποιο ύψος φορολογίας αντέχει η κοινωνία; Ποια είναι τα απαραίτητα έσοδα για να λειτουργήσει το κράτος;
Για να πείσουμε το λαό να συμβάλει , δεν πρέπει να έχει το αίσθημα ότι οι νόμοι είναι άδικοι, γι’ αυτό θέλουν μελέτη πριν εφαρμοστούν και όταν εφαρμοστούν μεγάλη διάρκεια ζωής.
Επίσης πρέπει να αναζητάτε το επίπεδο της ισορροπίας, δηλαδή γιατί εάν βάζεις περισσότερο φόρο αφαιρείς ανάπτυξη, εάν βάζεις λιγότερο φόρο αφαιρείς «κοινωνικό κράτος».
Αντιλαμβάνεται επομένως ο καθένας μας ότι η φορολογία είναι ένα τεράστιο ζήτημα που δεν λύνεται με συζητήσεις ‘’καφενείου’’. Πόσο μάλλον όταν μετά το 2010 οι σχεδιασμοί αυτοί δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης. Όπως όμως και να έχει το ζήτημα ο Έλληνας πολίτης πρέπει να βλέπει την φορολογία εισοδήματος σαν κοινωνικό αγαθό και οφείλει να επιβλέπει στον ορθό καταμερισμό και την χρηστή διαχείριση των πόρων από την μεριά της πολιτείας. Χωρίς φόρους δεν υπάρχουν μισθοί και συντάξεις. Δεν υπάρχουν δημόσια έργα και τα παλιά δεν συντηρούνται. Δεν υπάρχει Εθνική Άμυνα και Δημόσια Τάξη. Δεν υπάρχει Παιδεία και Πρόνοια. Δεν υπάρχει εξωτερική πολιτική ούτε δικαιοσύνη. Η πολιτεία από την μεριά της οφείλει να πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα για το περιορισμό της φοροδιαφυγής. Γεγονός που δεν έχουμε δει έως τώρα ιδίως στα χρόνια προ κρίσης.
Χρόνης Ισαακίδης
Πρόεδρος
Οικονομικού Επιμελητηρίου Θεσσαλίας
|
Χρήστες: 1783
.jpg)